Mój 5-letni syn zaczął unikać matki – jego powód bardzo mnie zmartwił, więc skonfrontowałem się z żoną

Czy kiedykolwiek znalazłeś się w tak dziwacznej sytuacji, że poczułeś, jakby twoje życie nagle stało się punktem wyjścia do opery mydlanej, na którą nigdy się nie zgodziłeś? Przygotuj się, bo ja właśnie w takiej sytuacji byłem nie tak dawno temu.

Nazywam się Robert, mam 32 lata i jestem mężem i ojcem. Do niedawna moim największym zmartwieniem było znalezienie równowagi między pracą a czasem spędzonym z rodziną, moją żoną Candice i naszym pięcioletnim synem Samuelem, którego pieszczotliwie nazywamy „Samem”.

Zanim przejdziemy do głównego wątku, kilka słów o nas. Candice i ja jesteśmy szczęśliwym małżeństwem od ośmiu lat. Oboje pracowaliśmy, ale przez ostatnie pięć lat byłem jedynym żywicielem rodziny.

Candice przeobraziła się w niesamowitą mamę-gospodynię domową, która poświęca się całkowicie naszemu domowi, podczas gdy ja pracuję do godziny 19:00, próbując utrzymać statek na powierzchni.

Ale tu sprawy się komplikują. Ostatnio zauważyłem, że Sam, który zazwyczaj jest pełen radości i myśli tylko o miłości swojej mamy, zaczął dziwnie się zachowywać w obecności Candice. Wyobraźcie sobie: za każdym razem, gdy Candice próbowała go przytulić lub pocałować w mojej obecności, odwracał się i próbował wyrwać z jej objęć.

Kilka dni temu, gdy Candice była poza domem, skorzystałem z okazji, żeby dociec, o co chodzi. Usiadłem z Samem i od razu zacząłem. „Sam, dlaczego ostatnio unikasz matki?”

Odpowiedź Sama była nieoczekiwana i niepokojąca. „Mama się zmieniła. Ma sekret i nie chce mi go wyznać” – powiedział, a jego drobna twarz pociemniała z dezorientacji i bólu.

Zagłębiając się nieco bardziej, zapytałem: „Co masz na myśli? Jaki sekret?”. Wtedy Sam opowiedział o łzach Candice i tajemniczym zielonym pudełku.

„Kiedy jesteś w pracy, ona często płacze w twoim pokoju. Kiedy weszłam i zapytałam, dlaczego płacze, nakrzyczała na mnie i kazała mi wyjść. Trzymała zdjęcie, ale gdy tylko weszłam, włożyła je do zielonego pudełka i schowała pod materacem” – powiedział Sam, a w jego głosie słychać było mieszankę ciekawości i smutku.

Byłem oszołomiony. Co mogło sprawiać Candice tyle bólu? I co zawierało to zielone pudełko?

„Ile razy słyszałeś płacz swojej matki?” zapytałem Sama.

„W tym tygodniu płakała prawie codziennie. Myśli, że nie wiem, ale ja wciąż ją słyszę i widzę jej opuchnięte oczy. Ale teraz zamyka drzwi do twojego pokoju, a kiedy podchodzę i pytam, co się dzieje, zachowuje się, jakby nic się nie stało. Nie podoba mi się to, tato. Musisz coś zrobić” – powiedziała Sam, a w jej niewinnym głosie słychać było niepokój.

„Nie martw się, synu. Twoja matka pewnie ma ku temu powód. Porozmawiam z nią o tym” – zapewniłem Sama. Jednak w głębi duszy martwiłem się o Candice. Co było tak strasznego, że nie mogła się tym z nami podzielić?

Długo rozmyślałem o rozmowie z Samem. Później, kiedy poszedł się bawić do swojego pokoju, ciekawość i niepokój wzięły górę i poszedłem do sypialni. Po krótkich poszukiwaniach znalazłem zielone pudełko ukryte pod materacem. W środku była biżuteria i zdjęcie.

Na zdjęciu był przystojny mężczyzna, uśmiechnięty i szczęśliwy z rodziną. Mężczyzny, którego nie znałam, ale który był uderzająco podobny do Candice. Moje myśli powędrowały w najciemniejsze zakamarki. Czy Candice żywiła uczucia do kogoś innego? Czy miała sekretnego kochanka? Czy to była przyczyna naszych rodzinnych zawirowań?

Tego wieczoru spotkałem się z Candice, trzymając w ręku zdjęcie i mając mocno bijące serce.

„Candice, czy masz sekretnego kochanka?” – zapytałem głosem niewiele głośniejszym od szeptu.

„Co? Rob, o czym ty mówisz?” – odpowiedziała defensywnie. Wyraz jej twarzy był mieszaniną szoku i bólu.