Bezdrzewny teren uległ poważnej erozji i przyspieszonemu topnieniu podziemnego lodu. W rezultacie jakość wody w rzece uległa zmianie, stała się ona niezdatna do spożycia i zakłóciła funkcjonowanie lokalnego ekosystemu, w tym morza, przez które przepływa.
Cenne źródło historyczne
Krater Batagaj ma jednak nieoczekiwaną pozytywną stronę. Z każdym rokiem poszerzanie się krateru odsłania wyraźnie określone fragmenty jego historii geologicznej. Na północnym krańcu krateru znajduje się 55-metrowy klif, odsłaniający warstwy wiecznej zmarzliny, dzięki czemu geologowie mogą badać strukturę lodu, skład osadów i pozostałości biologiczne.
Odkrycia te dają wgląd w tysiące lat historii regionu. Naukowcy znaleźli szczątki lwów jaskiniowych, mamutów włochatych, bizonów, a nawet doskonale zachowanego 40 000-letniego źrebaka. Inne badanie wykazało, że szczątki lemingów mają 330 000 lat.
Koniec na horyzoncie?
Mimo że obecny rozwój krateru Batagaj budzi obawy dotyczące środowiska, może on ulec spowolnieniu, a nawet zahamowaniu. Oczekuje się, że w ciągu kilku dziesięcioleci krater dotrze do podłoża skalnego, co zakończy jego wzrost. Obecnie przyczynia się do rozwoju nauki, oferując unikalny wgląd w historię geologiczną regionu.
Północny Instytut Ekologii Stosowanej regularnie organizuje wyprawy naukowe do krateru. Dzięki tym wysiłkom możemy dowiedzieć się coraz więcej o naszej przeszłości geologicznej i wpływie zmian klimatycznych. Należy jednak zachować ostrożność w tym regionie ze względu na miejscowe zwierzęta i niedawno „przebudzone” starożytne mikroorganizmy.
