Kiedy nadchodzą słoneczne dni, pragniesz cieszyć się słońcem… ale nagle na twoich dłoniach lub stopach pojawiają się bolesne pęcherze. Zaczerwienienie, swędzenie, łuszczenie się skóry? To może być wyprysk potnicowy. Tę powszechną, choć mało znaną chorobę skóry można złagodzić, jeśli się ją odpowiednio leczy. Poznaj objawy, przyczyny i najlepsze rozwiązania, aby złagodzić objawy swojej skóry.
Wyprysk: problem skórny bardziej złożony niż się wydaje
Egzema to ogólne określenie kilku chorób skóry powodujących stan zapalny skóry. Wbrew powszechnemu przekonaniu nie jest to choroba zaraźliwa i nie ma ona żadnego związku z alergiami. Dotyka milionów ludzi na całym świecie i może pojawić się w dzieciństwie. Objawy obejmują zaczerwienienie, swędzenie, a czasami sączące się pęcherze.
Spośród różnych postaci wyprysku dyshydrotycznego wyróżnia się tym, że atakuje dłonie i stopy, powodując bolesne i uporczywe pęcherze.
Wyprysk potnicowy: choroba skóry o bardzo charakterystycznych objawach
Wyprysk potnicowy, zwany także pompholyksem, objawia się pojawieniem się wypełnionych płynem pęcherzy na:
Krawędzie palców rąk i nóg
Dłonie dłoni
Podeszwy stóp
Pęcherze te powodują:
Intensywne swędzenie
Łuszczenie się naskórka
Pieczenie i bolesne uczucie
Epidemie chorób mają często charakter sezonowy, a ich szczyt przypada na wiosnę. Mogą utrzymywać się przez kilka tygodni i stać się bardzo nieprzyjemne, jeśli nie zostaną leczone.
Co jest przyczyną wyprysku potnicowego?
Dokładna przyczyna pozostaje nieznana, jednak istnieje kilka czynników zwiększających ryzyko wystąpienia tej choroby:
Predyspozycje genetyczne: rodzinna historia egzemy lub atopowego zapalenia skóry
Stres i lęk: Ataki choroby często nasilają się pod wpływem zmęczenia i stresu
Alergie sezonowe: Występują częściej u osób podatnych na alergie wiosenne
Narażenie na działanie czynników drażniących: częsty kontakt z wodą, chemikaliami, silnymi mydłami
Nadmierne pocenie: Wilgoć zatrzymana w skórze sprzyja powstawaniu zaostrzeń
Kobiety chorują dwa razy częściej niż mężczyźni, a pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj między 20. a 40. rokiem życia.
