Mój mąż nie wiedział, że w pokoju jest kamera: byłam przerażona, kiedy

Podczas gdy ja dalej oglądałam, mój mąż usiadł z powrotem, pozornie obojętny na cierpienie, jakie wywołał. Wrócił do telefonu, ignorując żałosne jęki dochodzące z łóżeczka. Na nagraniu widać było mężczyznę pochłoniętego przez coś mrocznego, kogoś, kto najwyraźniej stracił wszelką empatię i cierpliwość.

Oglądając ten film, czułam mieszankę emocji: gniew, smutek, strach i zdradę. To nie był mężczyzna, którego poślubiłam, nie był ojcem, jakiego wyobrażałam sobie dla naszego dziecka. Zdałam sobie sprawę, że coś się w nim drastycznie zmieniło i wpływało to nie tylko na nasze małżeństwo, ale także na dobro naszej córki.

Następnego ranka moja decyzja była stanowcza. Nie mogłam pozwolić, żeby to się dłużyło, zwłaszcza że wyrządzało to tak wielką krzywdę naszej córce. Skonfrontowałam się z mężem, pokazując mu nagranie. Był zszokowany i zawstydzony, nie potrafił spojrzeć mi w oczy. Wyznał, że był pod ogromnym stresem w pracy, który wpływał na jego zachowanie w domu. Przyznał, że potrzebuje pomocy i jest gotowy na terapię, aby uporać się z problemami z gniewem.