Moja teściowa zniszczyła małą kuchnię naszej córki „dla jej własnego dobra” – nauczyliśmy ją, że czyny mają konsekwencje

Następnego ranka obudziłem się i zobaczyłem katastrofę. Wszedłem do salonu, spodziewając się, że zobaczę Hope bawiącą się cicho. Zamiast tego zastałem ją siedzącą na podłodze, a po jej twarzy spływały łzy.
„Mamo, moja kuchnia!” Zaczynamy! krzyknęła, a jej głos drżał z żalu.

Wybiegłem na zewnątrz, czując, jak coś ściska mi żołądek. I oto był: ukochany mały zestaw kuchenny Hope, jej mała lodówka i wszystkie małe przybory kuchenne porozrzucane po całym podwórku.

Deszcz z poprzedniej nocy przemoczył wszystko. Lodówka leżała na boku, a woda wyciekała z jej krawędzi. Drewniane części zestawu kuchennego były spuchnięte i popękane.

“Szymonie! „Krzyczałam łamiącym się głosem. „Chodźcie to zobaczyć!” »
Simon wybiegł, a jego twarz pobladła, gdy rozejrzał się po scenie. “Co się stało?” „wyszeptał bardziej do siebie niż do mnie.

Właśnie wtedy Eleanor wyszła z domu z filiżanką kawy w dłoni, wyglądając na zupełnie niezainteresowaną. „Dzień dobry” – powiedziała, całkowicie ignorując chaos na dziedzińcu.

„Mamo, ty to zrobiłaś?” – zapytał Simon, ledwo panując nad głosem.

Eleanor wzięła łyk kawy. „Tak, zrobiłem. To było dla jego dobra. Ona nie potrzebuje tej śmiesznej kuchni.
Poczułem przypływ złości. „Eleanor, jak mogłaś?” Uwielbiała tę kuchnię. Czy masz pojęcie, co to dla niej znaczy?

„Ona musi nauczyć się jeść prawdziwe jedzenie, a nie cały dzień bawić się przekąskami” – odpowiedziała Eleanor lekceważąco. „Próbuję tylko pomóc. »

Simon podszedł do matki, zaciskając pięści. „To nie pomaga. Przekroczyłeś pewną granicę. Zniszczyłeś coś, co ona kocha, i zrobiłeś to, nawet z nami o tym nie rozmawiając.

Eleanor przewróciła oczami. „Oboje przesadzacie. To tylko sterta zabawek.
„To nie tylko zabawki, mamo” – powiedział Simon podniesionym głosem. „Chodzi o uszanowanie naszych wyborów jako rodziców. Okazaliście nam brak szacunku i skrzywdziliście Hope.

Hope, która w milczeniu przyglądała się tej rozmowie, znów wybuchnęła płaczem. „Tato, dlaczego babcia to zrobiła?” Kochałam moją kuchnię.

Uklęknąłem obok Hope i ją przytuliłem. Wiem, moja droga. Obiecuję, że to rozwiążemy.

Simon wziął głęboki oddech, próbując się uspokoić. „Mamo, musisz iść. Nie możemy cię tu mieć, jeśli nie szanujesz naszych granic.
Twarz Eleonory zrobiła się czerwona. „Wyrzucasz mnie?” Po tym wszystkim, co dla ciebie zrobiłem?

„Nie chodzi o to, że jestem niewdzięczny” – powiedziałem, wstając. „Chodzi o to, że nie okazaliście szacunku naszym wyborom rodzicielskim. Sprawiłeś Hope tyle cierpienia. Chcemy, abyś zrozumiał, że takie zachowanie jest niedopuszczalne.

Eleanor prychnęła. „Będziesz tego żałować. Nie szanujesz mnie tak samo jak swojej babci.

Simon pokręcił głową. „Robimy to, co najlepsze dla naszej córki. Jeśli nie możesz tego zobaczyć, najlepiej będzie, jeśli przez jakiś czas zatrzymasz się gdzie indziej.
Kiedy Eleanor pobiegła się pakować, Simon i ja wymieniliśmy spojrzenia pełne wyczerpania i solidarności. „Musimy wysłać jasny komunikat” – powiedział. „Ona nie może się z tego wykręcić. »

Kiwnąłem głową. „Wyślijmy jej rachunek za wszystko, co zniszczyła. Może to mu uświadomi, jak poważnie to traktujemy.