Ogrodnictwo: Jak uprawiać groch?

Choroby i szkodniki
Mączniak rzekomy: w latach wilgotnych i gorących, „z mączniakiem rzekomym”, na liściach pojawiają się fioletowe i mszyste plamy. Unikaj nadmiernie obfitego podlewania, lepiej podlewać obficie i rzadziej. W regionach wilgotnych wykonaj dwa profilaktyczne opryski bulionem Bordeaux, gdy rośliny osiągną 15 cm wysokości, a następnie 1 miesiąc później. Jednocześnie unikniesz antraknozy.

Antraknoza grochu: wytwarza szarawe plamy na liściach, łodygach, a zwłaszcza strąkach. Roślina szybko więdnie. Jeśli przestrzegasz płodozmianu, choroba jest rzadka w ogrodzie.

Mączniak prawdziwy: biały filc na liściach i młodych pędach to klasyka. Podlewaj u podstawy, nie mocząc liści, a przy pierwszych objawach lecz opryskami siarkowymi, aby odnowić, jeśli choroba utrzymuje się.

W fabryce grochu

Istnieją dwie kategorie grochu: groch łuskany lub groch i groszek cukrowy.

W pierwszej kategorii wyróżniamy:

Groszek łuskany okrągłoziarnisty (mówimy też o gładkim ziarnie): jest odporny i wczesny, dobrze znosi zimno, dlatego wysiewa się go jako pierwszy wiosną i pod koniec jesieni w regionach o klimacie umiarkowanym w celu wczesnego zbioru następnej wiosny. Jest drobny i delikatny.
Groszek łuskany gruboziarnisty, tak zwany, ponieważ po wysuszeniu ma szorstki wygląd. Jest o wiele słodszy, smaczniejszy i dłużej pozostaje delikatny. Lepiej przystosowuje się do ciepła i uprawia się go jako drugi.
Groszek śnieżny to odmiany, których młode strąki, wciąż płaskie i z bardzo małymi nasionami, są zjadane przed ich wzrostem.
W obu rodzajach grochu, według jego wysokości, oddzielamy groch tyczkowy, o wysokości ponad 70 cm, do palikowania, który przyczepia się do podpory licznymi wąsami czepnymi, oraz groch karłowy (lub półkarłowy) o wysokości od 40 do 70 cm (wiedząc, że wyższe odmiany można również sadzić na niskich palikach).

Witamina B3 w ogrodzie Witamina B3 jest jedną z niewielu witamin, które organizm wytwarza z tryptofanu, ale w niewystarczającej ilości, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie szacowane na 11-14 mg dla osoby dorosłej. Wśród produktów najlepiej nią obdarzonych wyróżniają się drożdże z jej 25 mg/100 g, a są to najbogatsze produkty pochodzenia zwierzęcego (wątroba, nerki, tłuste ryby, kurczak, kaczka)… Nasze płatki śniadaniowe są inne (5 mg/100 g). W ogrodzie mistrzami są groch (2,2 mg/100 g), a następnie bób (1,8 mg/100 g), topinambur (1,3 mg/100 g) oraz ziemniaki, bakłażan i brokuły (1 mg/100 g). ). A dopełnieniem menu są świeże grzyby, które wyhodowałeś w domu (dzięki Twojemu wrześniowemu wydaniu) są świetnym dodatkiem (5,2 mg/100 g).

Na potrzeby krótkiej historii
Od czasów starożytnych suszony groch zajmował ważne miejsce w diecie człowieka, obok innych suszonych zbóż i zbóż. Od XIII wieku zaczęto go spożywać na świeżo w postaci puree ziemniaczanego. Dopiero Katarzyna Medycejska i odkrycie pewnych włoskich zwyczajów żywieniowych sprawiło, że zaczęto jeść zielone, niedojrzałe warzywa, takie jak piselli novelli. Francuzi na dworze rościli sobie prawa do tego „grochu”, a moda na to świeże warzywo wzrosła za panowania Ludwika XIV, który bardzo lubił wczesny groch.

Mały wybór grochu
Stare odmiany były najpierw bardzo wysokie i późne, uprawiane za pomocą wioseł, wybierane do ręcznego zbioru. Po drugie, ogrodnicy prosili o niższe odmiany, aby zaoszczędzić pracy związanej z mocowaniem wioseł. W ten sposób rozmnożyły się karłowate i półkarłowate grochy. A dziś wszystkie te dobre stare odmiany są nadal używane w sadach.